Als de aarde als een appel in tweeën zou kunnen worden gesneden, dan zouden we op de snede verschillende cirkelvormige lagen zien. Als je begint met het graven van de aarde, zul je, als je een laag aarde of zand hebt opgegraven, zeker rots tegenkomen.
Wat zit er diep in de aarde?
De continentale korst bestaat voornamelijk uit graniet. Op plaatsen zoals de Grand Canyon, waar water het oppervlak van de aardkorst wegspoelt, is een granietlaag naar buiten gekomen die toegankelijk is voor observatie en studie. De bodem van de oceanen is ook de aardkorst, maar daar is hij dunner (ongeveer 4,5 kilometer) en bestaat uit nog een rots - basalt. Onder de aardkorst bevindt zich een mantel - een gigantische laag met een dikte van ongeveer 3.000 kilometer.
Als er een tunnel door de mantel wordt gelegd, duurt het 36 uur om hem met een snelheid van 80 kilometer per uur van begin tot eind in een auto te rijden. Het is waar dat zo'n reis naar het middelpunt van de aarde onmogelijk is. De mantel van de aarde is een rijk van hitte en enorme druk.
Kennis van de aardmantel
Wetenschappers weten weinig over de diepe lagen van de mantel, maar de oppervlaktelagen bestaan voornamelijk uit gesteente dat peridotiet wordt genoemd. Peridotiet bestaat op zijn beurt uit mineralen zoals olivijn, pyroxeen en granaatappel (de rode steen waarmee sieraden worden gemaakt). Een deel van de mantel is tenminste een zachte en soepele massa. Dit wordt verklaard door het feit dat het een korst van hard gesteente is dat in een zee van gesmolten steen drijft.
Aardkern
Tenslotte, onder de mantel bevindt zich het hart van de aarde - de kernmet een diameter van ongeveer 6400 kilometer. Het lijkt erop dat een kern die geïsoleerd is van zonnewarmte kouder zou moeten zijn dan de noord- en zuidpool bij elkaar. Maar dit is verre van het geval. Integendeel, dit is een gebied met onvoorstelbare warmte met een temperatuur van 2200 tot 3300 graden Celsius. De schors is zo heet dat de buitenste laag uit gesmolten metaal bestaat. Stel je een door hitte gesmolten pakhuis voor, vol met ijzeren pannen, en je krijgt een idee hoe de kern van de aarde eruit ziet: gesmolten vloeibaar ijzer vermengd met zuurstof en zwavel. Wanneer de aarde in een ijzeren kern draait, ontstaan er wervelstromen.
De kern van de aarde is erg dicht, omdat ze, van bovenaf geperst door de hele massa van de planeet, onder enorme druk staat. Wetenschappers suggereren dat vanwege zo'n hoge druk de kern van de aarde, of beter gezegd het centrum ervan, uit vaste stof bestaat. Ondanks de hoge temperatuur (hoger dan in een smeltoven), is de druk daar zo hoog dat de stofdeeltjes strak tegen elkaar worden gedrukt en simpelweg nergens heen kunnen stromen. Een bal in het midden van de aardkern 3/ 4 Manen, aan alle kanten omgeven door gesmolten ijzer - dit is een planeet binnen de planeet.
Waar kwam deze warmte vandaan in het midden van de aarde?
Warmte wordt al 4,6 miljard jaar in het centrum van de aarde vastgehouden, sinds deeltjes materie in de ruimte op elkaar botsten om de aarde te vormen. Maar de meeste warmte is volgens wetenschappers het resultaat van radioactieve processen in de diepten van de aarde. Radioactieve elementen in de diepte van de aarde zenden deeltjes uit, zoals elektronen. Deze elektronen botsen met rotsatomen en brengen een deel van hun energie naar hen over. Van dit ras zijn verwarmd.Toen de aarde nog jong was, verwarmden deze radioactieve elementen rotsen in de aarde tot een zeer hoge temperatuur. Stenen houden de warmte goed vast. Stel je een rots voor die wordt verwarmd door de zon.
Hoe is de kern van de aarde gevormd?
Al deze opgebouwde warmte kon de ingewanden van de aarde niet verlaten en bleef daar. Miljoenen jaren zijn verstreken. De temperatuur in het midden van de aarde steeg zo sterk dat het ijzer in de stenen smolt. Het zware ijzer scheidde zich van de lichtere metalen en dook naar beneden, dat wil zeggen, verzameld in het midden van de aarde en vormde de kern van de aarde.
