In het legendarische en onverwoestbare Romeinse rijk spraken ze Latijn. De reden hiervoor ligt in historische en politieke gebeurtenissen.
Redenen voor het verschijnen van de Italiaanse taal
Om de reden voor het verschijnen van de Italiaanse taal te begrijpen, is het noodzakelijk terug te keren naar het verre verleden. Een stam woonde op het grondgebied van het Apennijnen-schiereiland aan de monding van de rivier de Tiber. Dit gebeurde rond het begin van het 1e millennium voor Christus. Dit gebied had de geografische naam Latsium. De lokale bevolking gebruikte de Latijnse taal voor communicatie. Rome vormde het centrale deel van dit gebied. De stammen die geleidelijk Latsium bewoonden en de gebieden rond het centrum bezetten, werden de Romeinen genoemd.
De geschiedenis van de oude Romeinen wordt geassocieerd met de talrijke veroveringen van de gebieden en stammen die hen bewoonden. Het veroveringsgebied strekte zich uit over een uitgestrekte ruimte. Het besloeg het land vanaf het Iberisch schiereiland tot aan de Dnjestr. Bovendien sprak ieder volk dat door de oude Romeinen werd veroverd, zijn eigen taal.
Interessant feit: geleidelijk aan in het Latijn verschenen afzonderlijke nieuwe woorden, die steeds meer de oorspronkelijke versie van de taal veranderden. Al in dit historische stadium stopten de Romeinen met praten in puur Latijn.
De val van het Romeinse rijk leidde tot de opkomst van verschillende nieuwe afzonderlijke staten op zijn voormalige grondgebied.De lokale bevolking gebruikte het Latijn nog steeds in klassieke vorm, maar alleen als officiële taal. In het Latijn werden onderwijs, onderzoek, papierwerk en aanbidding in katholieke kerken gehouden.
In het dagelijks leven werden veel bijwoorden gebruikt, die heel anders waren dan de officiële taal. In de loop der jaren is er een soort informele vorm van de Latijnse taal ontstaan. Het heet volkslatijn. Later was het folklatijn dat de basis vormde voor de nieuwe talen van deze groep, namelijk romantiek.
De opkomst van de Italiaanse taal
In vergelijking met andere talen van de Romaanse groep, begon het Italiaans zich veel later te vormen. Hiervoor zijn verschillende redenen. Allereerst onderscheidde Italië zich door een gebrek aan politieke integriteit. De mensen hadden geen behoefte aan één gemeenschappelijke taal, omdat inwoners van verschillende delen van de staat verschillende dialecten spraken. Dit was echter geen probleem, omdat ze door de gelijkenis van dialecten gemakkelijk met elkaar konden communiceren.
De tweede reden is de populariteit en prevalentie van de klassieke versie van het Latijn op het Apennijnen-schiereiland. Vergeleken met de rest van de provincies van het Romeinse rijk was het Latijn hier krachtiger.
De geschatte datum van het begin van de vorming van de Italiaanse taal wordt beschouwd als de 14e eeuw. De opkomst en acceptatie ervan in Italië werd vergemakkelijkt door culturele ontwikkeling. Namelijk - de opkomst van legendarische literaire werken geschreven door Giovanni Boccaccio, Francesco Petrarca en Dante Alighieri.
Interessant feit: in hun werken gebruikten de genoemde auteurs de gesproken, volkstaal die de inwoners van Florence in deze periode gebruikten.
De laatste periode van de vorming van de Italiaanse taal wordt echter beschouwd als het einde van de 19e eeuw. In die tijd veranderde Italië van een gefragmenteerde staat in een enkele, volledig gevormde staat. Daarom was er behoefte aan een gemeenschappelijke taal, die ze niet alleen voor gewone communicatie begonnen te gebruiken, maar ook voor alle activiteiten.
Latijn begon de stammen te gebruiken die in de Lacium-regio op het Apennijnen-schiereiland woonden. Geleidelijk werd het sterkste Romeinse rijk gevormd. De verovering van vele andere stammen werd de oorzaak van de 'ontbinding' van de Latijnse taal in hun dialecten. Na de ineenstorting van het Romeinse rijk en de vorming van nieuwe staten begonnen er nieuwe dialecten te verschijnen. Zo werd de Italiaanse taal gevormd, die officieel werd tijdens de vorming van Italië als staat.
