Het menselijk lichaam kan worden beschouwd als het meest complexe mechanisme waarbij elke seconde tientallen processen plaatsvinden die verantwoordelijk zijn voor levensondersteuning en gedrag. Velen zullen verrast zijn, maar dansende en ritmische bewegingen zijn ook het resultaat van hersenactiviteit, die vaak op een onderbewust niveau werkt.
Wanneer verscheen de dans?
Voordat je begrijpt waarom iemand op het ritme van muziek wil bewegen, moet je je wenden tot de geschiedenis van de dans. Wetenschappers hebben veel grotschilderingen gevonden die erop wijzen dat dansen is ontstaan in de tijd van primitieve mensen. En ze werden gebruikt voor veiligheidsdoeleinden.
In die tijd was er nog geen gesproken taal, dus er was geen gelegenheid om te communiceren met behulp van woorden en dialogen. Om op de een of andere manier te coördineren, leerden mensen snel gebaren te gebruiken die een bepaalde betekenis hebben. Al snel veranderde de gebruikelijke golf van armen en benen in dansen, met behulp waarvan informatie werd gehoord.
Toen de ene stam bijvoorbeeld naar de andere kwam, voerde het een dans uit. Hierdoor kon men begrijpen of de gasten vriendelijk waren of zich op een gevecht moesten voorbereiden. Na verloop van tijd begonnen de stammen de eerste muziekinstrumenten te gebruiken: drums, hoorns. Muziek hielp mensen om meer synchroon te bewegen en een enkel ritme te observeren.
Tienduizenden jaren geleden dachten mensen echter niet na waarom ze zo gemakkelijk op het ritme van muziek kunnen bewegen, bovendien begint het lichaam vaak onvrijwillig, onafhankelijk te bewegen.Alleen in onze tijd konden wetenschappers een antwoord geven.
Wetenschappelijke liefdesverklaring aan dansen
De menselijke liefde voor dans en muziek in de vroege jaren 2000 werd verklaard door wetenschappers. Het is een feit dat wanneer de oren een ritmisch geluid beginnen te horen, er bepaalde impulsen in de hersenen verschijnen. Ze dwingen iemand onvrijwillig naar de muziek te gaan, ook al merkt hij het zelf in het begin niet op. Deze impulsen komen voort uit een onderbewust verlangen om zich aan te passen en aan te passen aan de omgeving. We kunnen dit beschouwen als een bijzondere manifestatie van het overlevingsinstinct.
Wanneer een persoon beweegt op het ritme van muziek, wordt hij rustiger, vooral als iedereen in de buurt ook danst. Dan verschijnt er een gevoel van goedkeuring in het hoofd. Wetenschappers beweren ook dat dansen het hormoon van vreugde helpt stimuleren.
In de praktijk werkt dit als volgt. Iemand hoort muziek, het brein begrijpt dat zijn gedrag niet past bij de omgeving. Het onderbewustzijn probeert dit te corrigeren, bepaalt het ritme van de muziek en het lichaam begint met een bepaald ritme te bewegen. Iemand heeft het gevoel dat hij alles goed doet, waardoor er een gevoel van vreugde en voldoening ontstaat.
Waarom houden sommige mensen niet van dansen?
Maar niet alle mensen "bezwijken" aan muziek. Sommigen reageren er niet op, hoe groovy de beat ook was. En wetenschappers hebben hiervoor een verklaring gevonden. Een bepaald gen in het DNA dat niet iedereen heeft, is verantwoordelijk voor het gevoel van ritme. Studies hebben aangetoond dat dergelijke mensen een gebrekkige coördinatie hebben, ze de taal niet goed vinden bij anderen, het is moeilijk voor hen om te communiceren.Maar mensen met een goed ontwikkeld gen vinden gemakkelijk een gemeenschappelijke taal met mensen.
Niet alleen mensen hebben gevoel voor ritme. De meeste vogels kunnen het ritme van de muziek herkennen en bewegen. Dit is het meest uitgesproken bij papegaaien, die altijd graag hun hoofd schudden op een pittig ritme.
Zoals studies aantonen, begint een persoon op het onbewuste niveau te bewegen op het ritme van muziek. De hersenen proberen zich aan te passen aan de omgevingsomstandigheden, dus het lichaam maakt karakteristieke bewegingen. Het gevoel voor ritme hangt af van de aanwezigheid van een speciaal gen in het DNA.