Voetbal is de populairste sport ter wereld. Eerder slaagden mensen er echter in om een ​​bolvormige schaal met een ideale vorm te creëren, die comfortabel kon worden gespeeld. Maar hoe naaien mensen een voetbal zodanig dat de naden erin blijven zitten?

Een korte geschiedenis van de voetbal

De eerste ballen verschenen pas in het jaar 1855, gemaakt van rubber. Ze waren veel betrouwbaarder en konden meer wedstrijden serveren. En na 7 jaar werd er een opblaasbare kamer in de schaal geplaatst.

Interessant feit: in 1872 werden de grootte en massa van voetballen officieel goedgekeurd. Voordien waren deze parameters willekeurig.

In 1888 begon de massaproductie van ballen. De technologie verbeterde geleidelijk en in de jaren zestig werden voetballen gemaakt van synthetische materialen.

In de wereld van vandaag zijn er veel bedrijven die voetballen produceren met behulp van de nieuwste technologie. Hierdoor kun je schelpen maken met verschillende eigenschappen en uiterlijk.

Hoe naai je een voetbal met naden erin?

In de meeste gevallen is de buitenschaal van een voetbal gestikt van 12 vijfhoeken en 20 zeshoeken. Met de geselecteerde figuren en hun nummer kun je een bijna perfecte bol neerzetten waarin de camera is geplaatst.

Onderdelen worden aanvankelijk van binnenuit aan elkaar genaaid. Omdat ze nog niet in een volwaardige bol zijn veranderd, is het niet moeilijk om toegang te krijgen tot de binnenkant van het materiaal.Gaten worden gemaakt langs de randen van aangrenzende vormen, waarin twee draden tegelijkertijd passen. Tijdens het naaien worden ze achtereenvolgens in elk gat geregen volgens het "kruis om te kruisen" -principe. Vervolgens wordt de veters strakker gemaakt, waardoor beide delen stevig bij elkaar komen. De uiteinden van de draden worden naar binnen teruggetrokken of dicht bij de bal gesneden.

Wanneer het nog nodig is om de laatste naad te naaien, worden de draden door de bestaande gaten geleid, waarna hun randen naar binnen worden gestopt. Om de laatste spleet niet te naaien, werd in de afgelopen eeuwen een brede snede gebruikt met gaten waarin een gewone veter werd gestoken. Hij trok aan als op gewone schoenen en knoopte een knoop. Deze methode wordt echter als de minst betrouwbare beschouwd.