Sommige artsen hebben een goed leesbaar handschrift. Waarom hebben vertegenwoordigers van zo'n belangrijk beroep zo'n onleesbaar handschrift? Veel mensen hebben minstens één keer in hun leven een dergelijke vraag gesteld, in een poging te achterhalen wat er in medische kranten staat. Verrassend genoeg begrijpen de artsen zelf perfect wat door collega's is geschreven, en zelfs in apotheken roepen de recepten geen vragen op. Maar tegelijkertijd hebben gewone mensen het moeilijk.

Kunt u dergelijke vragen beantwoorden? Uiteraard zullen in dit verband bepaalde aannames kunnen worden gedaan.

Snel schrijven en handschrift

Het is bekend dat als iemand veel en snel moet schrijven, zijn handschrift verslechtert. Al was het maar omdat hij zijn handbewegingen zoveel mogelijk moet vereenvoudigen om tijd te hebben om alles op te schrijven wat hij nodig heeft. Kalligrafie, dat wil zeggen, mooi en begrijpelijk schrijven, vereist inspanning. Ondertussen moeten studenten van medische universiteiten echt veel schrijven. En dit kan het handschrift van een persoon letterlijk bederven vanaf het moment dat hij de schoolbank verlaat.

En zelfs meer dan dat. De dokter heeft niet veel tijd om te werken, hij moet snel patiënten accepteren, anders zal er een enorme rij ontstaan ​​en zal iedereen ongelukkig zijn. Voor de gemiddelde opname van 10 minuten moet hij niet alleen de diagnose opschrijven, een recept en aanbevelingen voor behandeling opschrijven, maar ook de persoon onderzoeken en met hem praten. En soms is deze tijd er niet, dringende hulp is nodig. Maar je moet toch alles opnemen.Van daaruit wordt de gewoonte genomen om snel te schrijven, zij het niet duidelijk. In dergelijke gevallen gaat kalligrafie immers ten koste van het werk.

Een onleesbaar vastgelegde diagnose en een onbegrijpelijk geschreven voorschrift kunnen ook nadelig zijn voor de patiënt en daarom is het onmogelijk om de vraag alleen met deze uitleg af te sluiten. Er is tenslotte ook een andere nuance die een medisch geheim wordt genoemd.

Ook kunnen handschriftdeskundigen aangeven wat de stress is van de psyche van een arts die op de een of andere manier probeert zichzelf van de patiënt te isoleren om niet met hem mee te voelen en zijn pijn niet te delen. Hij kan tenslotte enkele tientallen patiënten per dag hebben, wat volkomen ondraaglijk is voor de psyche. Dat wil zeggen, een cijferachtig handschrift kan deel uitmaken van een emotionele barrière waardoor een arts decennialang kan werken en niet opbrandt in zijn moeilijke dienst.

Het probleem van onleesbaar handschrift

In Amerika is de medische handschriftsituatie zorgvuldig bestudeerd. En het bleek dat elk jaar tot 7 duizend mensen eraan lijden, die de verkeerde medicijnen van een apotheker krijgen en met andere problemen worden geconfronteerd die hun gezondheid verder verslechteren. In Rusland waren dergelijke studies niet, maar het Amerikaanse resultaat werd overwogen in alle ontwikkelde landen van de wereld. Daarom is in Rusland besloten over te stappen op een lokaal medisch netwerk, waar patiëntendossiers in druk worden bijgehouden.

Momenteel wordt deze transitie op de meest actieve manier uitgevoerd. En uiteindelijk krijgen artsen, indien nodig, volledige toegang tot informatie over de gezondheid van de patiënt en hoeven ze het handschrift van de collega's niet te ontcijferen. Bovendien worden recepten in veel steden ook in druk aangeboden, wat het probleem oplost.Dus waarschijnlijk zal dit probleem zeer snel vanzelf verdwijnen. En het handschrift blijft gewoon een element van humor. Inderdaad, er zijn tegenwoordig veel grappen over dit onderwerp.

Het is dus moeilijk om ondubbelzinnig aan te geven waarom artsen zo'n handschrift hebben. Misschien zijn dit de kosten van snel schrijven. Maar in ieder geval wordt er alles aan gedaan om dit onaangename aspect te overwinnen.