Hoewel het lijkt dat de planten passief zijn, is dit zeker niet het geval. Er zijn verschillende soorten reacties die kenmerkend zijn voor hen, namelijk: nastia (motorische reacties op veranderingen in omgevingsfactoren), nutations (motorische activiteit op zoek naar ondersteuning) en tropismen (groeireacties gereguleerd door hormonen: auxines, gibellins, enz.). Reacties zijn onderverdeeld in snel en langzaam. Een voorbeeld van een snelle reactie zijn de verlegen mimosa-bladeren die bij aanraking zijn opgerold of de bladeren van verschillende roofzuchtige plantensoorten; langzaam openen en sluiten van bloemen door een plant door een verandering in verlichting (bloemenklok).
Wat en hoe voelen planten?
Zowel planten als dieren reageren op veranderingen in verlichting (fototropisme, nikinastia, fotonastia), aanraking (seismonastia), veranderingen in temperatuur (thermonastia) en chemische samenstelling van de omgeving (chemotropisme).
De vitale activiteit van elk organisme in het algemeen en zijn vermogen om te reageren op veranderingen in de externe omgeving in het bijzonder, worden verzekerd door zijn integriteit. Wat zorgt voor de gecoördineerde werking van alle installatiesystemen? Dieren hebben hiervoor neurohumorale regulatie. Planten hebben iets soortgelijks: hun integriteit wordt verzekerd door hormonen (auxines, gibberellines, cytokinines, ethyleen, abscisic, jasmic, salicylzuren, brassinosteroïden, korte peptiden) en de aanwezigheid van actiepotentialen die worden gegenereerd door de uitgaande stroom van chloorionen die het membraan depolariseren.
Hebben planten hersenen?
Geleidende bundels zijn een analoog van zenuwen in planten, die er trouwens door hun structuur en bindende eigenschappen op lijken. Sommige onderzoekers zijn van mening dat de wortel het "brein" van planten is, aangezien Darwin beweerde dat "het niet overdreven zou zijn om te zeggen dat de worteltip, die het vermogen heeft om de beweging van aangrenzende delen te sturen, werkt als de hersenen van een van de lagere dieren; de hersenen bevinden zich aan de voorkant van het lichaam, ontvangen indrukken van de zintuigen en sturen verschillende bewegingen. ”
Bovendien werd in 2005 in Florence een internationale bijeenkomst van neurowetenschappers gehouden, die concludeerde dat planten genen hebben die vergelijkbaar zijn met dierlijke genen die verantwoordelijk zijn voor de vorming van het zenuwstelsel, evenals secties tussen cellen die lijken op synaps, glutamaatreceptoren die kenmerkend zijn voor "Postsynaptische" regio's bij dieren en specifieke eiwitten (G-box-eiwitten en de "14-3-3" -familie van eiwitten die werken om verschillende signaaleiwitten te binden).
Als we op basis van de ontvangen informatie de geleidende bundels en wortel waarnemen als een specifiek zenuwstelsel van planten, dan kunnen we misschien zeggen dat ze ook neurohumorale regulatie hebben. Alleen de werking en consistentie van deze systemen is veel minder bestudeerd dan bij dieren.
Hoe communiceren planten?
Sommige mensen denken dat planten reageren op gesprekken, muziek en andere vormen van menselijke aandacht. En hoewel planten hoogstwaarschijnlijk de menselijke taal niet verwerken, zijn ze zich toch goed bewust van hun omgeving en kunnen ze niet alleen het werk van individuele structuren van hun lichaam coördineren, maar ook met elkaar communiceren.Met behulp van vluchtige stoffen kunnen ze dus informatie over het gevaar doorgeven aan hun familieleden, mycorrhizaschimmels en echolocatie van vleermuizen gebruiken voor communicatie met behulp van "ultrasone reflectoren", namelijk de speciale structuur van de vellen.
Bovendien kunnen planten, volgens een studie van een groep biologen van de University of Northern Australia in Perth, samen met collega's van de University of Bristol in het Verenigd Koninkrijk, klikgeluiden maken die kunnen worden gehoord dankzij zeer gevoelige instrumenten die worden gebruikt om de akoestische eigenschappen van insectenantennes te bestuderen, en waarschijnlijk op deze manier , kunnen ze met elkaar communiceren. Dus de wortels van maïs, gedompeld in water, maakten een geluid met een frequentie van 220 hertz, en toen wetenschappers geluiden begonnen te maken met dezelfde frequentie met behulp van apparatuur, begonnen de wortels van de plant naar de geluidsbron te groeien.
Dit betekent dat planten veel dichter bij ons kunnen staan dan het op het eerste gezicht lijkt. Ze kunnen informatie voelen, communiceren en misschien zelfs onthouden. Dit is echter niet verrassend, want het bewijst maar weer eens het bestaan van een gemeenschappelijke voorouder voor alle levende organismen die op planeet Aarde leven.