Astronomen hebben water gevonden op een exoplaneet, die twee keer zo groot is als de aarde. Het hemellichaam K2-18 b is misschien wel de "beste kandidaat voor mogelijke vestiging", momenteel bekend buiten ons zonnestelsel.

Wetenschappers lanceerden twee ruimtemissies. Met de Kepler NASA-shuttles en de Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) konden onderzoekers niet alleen de grootte en baan van de planeet meten, maar ook de dichtheid en bodemsamenstelling bepalen.

Ruimtewetenschappers zijn het er unaniem over eens: “Dit is de enige planeet die we nu kennen buiten het zonnestelsel, met water en de atmosfeer. Het belangrijkste is dat de planeet een optimale temperatuur behoudt die de vorming van levende organismen mogelijk maakt. ” Angelos Ziaras, astronoom aan het University College London en hoofdauteur van een van de studies die in het tijdschrift Nature Astronomy werden gepubliceerd, raakte geïnteresseerd in het project.

Ciaras en zijn collega's suggereren dat waterdamp in de atmosfeer van de planeet kan variëren van een honderdste procent tot de helft van K2-18b. Om nauwkeurig te bepalen hoeveel water (evenals andere gassen zoals methaan, kooldioxide en ammoniak) zich in de atmosfeer van een hemellichaam bevinden, zijn meer waarnemingen met ruimtetechnologie vereist. Astronomen zijn van plan de Exoplanet Large-Survey (ARIEL) -telescoop te gebruiken.

Het hemellichaam K2-18 b is bijna twee keer zo groot als de aarde en bijna negen keer zo zwaar. De kern van de planeet bestaat uit steen of ijs en is omgeven door een dichte schaal van waterstof en andere gassen.

De ster, gevonden door Kepler in 2015, bevindt zich in een baan van 33 dagen rond een zwakke, koele rode dwergster op een afstand van ongeveer 110 lichtjaar van de aarde, in het sterrenbeeld Leeuw. De centrale ster schijnt minder dan 3 procent helderder dan onze eigen zon, maar aangezien K2-18b te dicht bij de centrale planeet draait, ontvangt hij slechts 5 procent meer sterrenlicht dan de aarde.

Sommige onderzoekers noemen K2-18 b en vergelijkbare planeten 'Super-Earths', terwijl anderen ze liever 'mini-Neptunes' noemen. Dergelijke lichamen draaien niet rond onze zon, ondanks het feit dat ze de meest talrijke planetaire objecten in de Melkweg zijn.

'Ik noem ze graag' hybride 'planeten, deze werelden met rotsachtige kernen en dikke waterstofschillen', zegt astronoom Benneke. 'Dit is geen kale rots met een dunne atmosfeer, zoals op aarde, maar geen gigantische planeet zoals Neptunus of Jupiter.'
Het belangrijkste dat wetenschappers hopen te begrijpen, zijn de factoren die leiden tot de vorming van dergelijke planeten.

Nicole Lewis, een astronoom aan de Cornell University die niet aan een van de onderzoeken heeft deelgenomen, merkt op dat dit niet de eerste keer is dat wetenschappers tekenen van waterdamp, wolken en mogelijk zelfs regen detecteren in werelden buiten het zonnestelsel.
K2-18 b stelt wetenschappers in staat de samenstelling van koudere en kleinere planeten beter te begrijpen. Door een dergelijke planeet te bestuderen, kunnen onderzoekers de vraag beantwoorden hoe de atmosfeer van planeten wordt gevormd en zich ontwikkelt in de bewoonbare zone rond rode dwergen.Dit is belangrijk om de potentiële bewoonbaarheid van kleine planeten ter grootte van de aarde te begrijpen.

Waterdamp op K2-18 b zou het beste bewijs zijn dat kleine planeten in bewoonbare zones van rode dwergen over het algemeen een atmosfeer kunnen hebben. Kleine rode dwergen kunnen een atmosfeerschadelijke hoeveelheid straling creëren die piekt aan het begin van het sterrenleven, wanneer pasgeboren planeten het meest kwetsbaar kunnen zijn. Pogingen om de vermeende atmosfeer van verschillende potentieel bewoonde planeten te bestuderen, waaronder de atmosfeer van een rode dwerg genaamd TRAPPIST-1, hebben niet-overtuigende resultaten opgeleverd. De laatste sonde LHS 3844 b, die met een derde meer dan de onze naar de doorvoerwereld van rode dwergen werd gestuurd, suggereerde dat de planeet misschien helemaal geen lucht heeft.

Astronomen bestuderen al 20 jaar transitplaneten en zijn dus al lang het tijdperk van het 'oppervlakte'-onderzoek gepasseerd. Tegelijkertijd zijn de principes van het verschijnen en vormen van atmosferen rond planeten als K2-18 b nog niet bestudeerd.