Andere levensvormen, waaronder niet-koolwaterstoffen, zijn gewend om ver buiten ons zonnestelsel te kijken.

Het lijkt zelfs onmogelijk om je voor te stellen dat er bijvoorbeeld siliciumorganismen op aarde bestaan. Silicium op onze planeet is veel meer dan koolstof, maar om de een of andere reden heeft het leven in zijn verschillende vormen alleen het laatste gegenereerd.

Detectie van bewegende stenen

In 1997 werd echter een vreemde vondst ontdekt door de Amerikaanse vulkanoloog Howard Sharp. Tijdens zijn expeditie naar Alaska bestudeerde hij de uitstoot van een van de vulkanen, toen leden van zijn team hem plotseling iets geweldigs lieten zien.

Een van de gegooide stenen bewoog langzaam over de grond en liet een spoor achter. De steen kon niet bewegen onder invloed van de zwaartekracht, omdat er op die plaats een lichte stijging was: hij "kroop" omhoog. Vanaf het "lichaam" van de steen, waarvan de lengte ongeveer een meter was, was er nauwelijks waarneembare stoom, en bij aanraking bleek de kei warm te zijn.

Sharpe keek een tijdje naar de steen. Hij bewoog langzaam, slechts enkele centimeters per uur, en stopte geleidelijk en koelde af. Toen de steen volledig stopte en er geen stoom meer uit stroomde, brak de wetenschapper er een stuk van. De steen was verrassend kwetsbaar. Voor de duidelijkheid nam hij andere stenen mee die door de vulkaan waren gegooid.

Studies in het laboratorium lieten echter niets bijzonders zien. Er waren poriën en roodachtige insluitsels in de "levende" steen, maar verder was het niet anders dan de rest van de monsters.

Waardoor bewegen de stenen?

Deskundigen zijn het erover eens dat dit een onontgonnen fysiek fenomeen was; misschien kookte er iets in de steen en duwde hem naar voren. De serieuze wetenschap weigert toe te geven (of liever zelfs aan te nemen) dat Sharp een bepaalde levensvorm van silicium heeft ontdekt die alleen kan bestaan ​​in omstandigheden van gesmolten magma. In dit geval stopte de steen, omdat de omstandigheden op het oppervlak van de planeet ongunstig waren voor zijn leven: hij 'stierf' gewoon.

Waar worden bewegende stenen gevonden?

Dit is echter verre van het enige voorbeeld van bewegende stenen. Veel bekender zijn de enorme bewegende rotsblokken in de Amerikaanse Death Valley. Deze 'kiezelstenen' bewegen al honderden jaren en houden geen minuut op. De snelheid van hun beweging is natuurlijk erg laag. Er is informatie over bewegende stenen in ons land. En voor de kust van Zuid-Amerika werd nog niet zo lang geleden een 'drijvende' steen ontdekt.

Wat al deze objecten aandrijft, kan de officiële wetenschap nog niet bepalen.