Observatie van ijsberen is een nogal gecompliceerd proces, maar internationale projecten om ze te bestuderen hebben veel bijgedragen aan het leren van het poolroofdier. Polaire roofdieren leven in het hele Noordpoolgebied, voornamelijk langs de rand van de kust.
Beren geven de voorkeur aan eilanden waar zeestraten zijn met sterke stromingen, waar vis en plankton in overvloed aanwezig zijn. Als gevolg van stromingen op dergelijke plaatsen barst het ijs constant en worden alsem gevormd waarin ijsberen gemakkelijk jonge zeehonden kunnen vangen.
Bewegende ijsberen
Vroeger dachten mensen dat ijsberen zich over het noordpoolgebied kunnen verplaatsen. Later werd echter duidelijk dat, ondanks het feit dat een roofdier honderden kilometers per jaar aflegt, hij probeert niet verder te gaan dan het gebied waar hij geboren en opgegroeid is en daar altijd terugkeert.
Als de ijsbeer te ver van het huis op het ijs wordt gedragen, zal hij teruglopen of door het water zwemmen. Als hij op zoek gaat naar voedsel, kan de ijsbeer enkele maanden blijven hangen, maar hij zal zeker naar huis terugkeren en het gebied in een cirkel omzeilen. Zo bestuderen beren onder andere de omgeving op de beschikbaarheid van voedselbronnen.
Met behulp van radiobakens hebben wetenschappers ontdekt dat sommige individuen van ijsberen veel grotere afstanden afleggen dan andere. Er is een geval bekend waarin een beer en haar twee welpen binnen een maand van Groenland naar Franz Josef Land zijn overgegaan. Wetenschappers hebben echter nog niet kunnen achterhalen hoe ijsberen op zulke afstanden hun weg vinden.
In de zomermaanden kan het voorkomen dat de ijsbeer onvoldoende voedsel heeft. Dan kan het gebeuren dat hij naar een dorp of stad komt, op een stortplaats probeert voedsel te vinden. Eerder werden dergelijke beren onmiddellijk neergeschoten, omdat ze als gevaarlijk voor mensen werden beschouwd. Nu wordt het dier echter alleen geëuthanaseerd en vervolgens weggevoerd uit het dorp. Vaak zijn dit jonge beren die nog niet voldoende ervaring hebben met jagen en voedselproductie.
Polar Bear Hunt
De jacht op ijsberen kreeg pas de laatste tweehonderd jaar de aard van de visserij. Voorheen jaagden alleen inheemse mensen op beren op vlees en huid. In 1973 moest de jacht op ijsberen worden verboden. Dit verbod blijft tot op de dag van vandaag bestaan, omdat jagers het bestaan van de soort bedreigen. Er zijn tenslotte niet meer dan dertigduizend van alle ijsberen op de wereld.