Hoewel zeesterren een felle kleur en een onschadelijk uiterlijk hebben, laat je hier niet door misleiden.

Roofdieren van zeesterren

Velen van hen zijn roofdieren die zich voeden met weekdieren, schaaldieren en zee-egels. En op een heel originele manier. Nadat ze het weekdier met behulp van processen hebben geblokkeerd, draaien ze hun maag in de schaal door de mondopening en verteren ze de prooi op zijn plaats.

Net als andere stekelhuidigen bestaat het schild van de ster uit calciumplaten die onderling zijn verbonden door spiervezels. Sterren zijn meesters in regeneratie. In tegenstelling tot een regenworm, in tweeën gesneden, die niet echt regenereert, maar langzaam sterft, kan een ster wonderen verrichten. Het ontbrekende proces groeit binnen enkele weken tot de normale lengte. En het verloren stuk bovenop de stronk heeft vier nieuwe kleine processen die zich ontwikkelen tot een volwaardige nieuwe ster. Dit systeem is zo effectief dat sommige soorten zeesterren het gebruiken voor niet-seksuele reproductie.

Van alle soorten mediterrane sterren wordt de rode ster (Echinaster sepositus) beschouwd als de kampioen bij het herstellen van ontbrekende lichaamsdelen, wat niet alleen gebeurt met de klassieke vijf, maar zelfs met acht stralen.

Stekelige zeester (Marthasterias glacialis)

Een stekelige zeester of een marysteria is een inwoner van de oude wereld. Je vindt het alleen aan de Europese kust van de Atlantische Oceaan en in de zeeën grenzend aan de oceaan.Dit is een grote zeester, meestal opgroeiend tot veertig centimeter, hoewel hij zeventig centimeter kan bereiken, met een kleine centrale schijf en vijf dunne, die naar het einde van de stralen toe versmallen. Op elke straal zitten drie rijen conische witachtige stekels, vaak met paarse uiteinden.

De kleur van de marssteria kan bruin of groenachtig grijs zijn met gele, rode of paarse uiteinden van de stralen. Deze stekelhuid is wijdverspreid van IJsland tot Zuid-Afrika. Net als veel andere sterren is het een roofdier. Het voedt zich voornamelijk met weekdieren en andere ongewervelde dieren.

Kleine stekelige ster (Coscinasterias tenuispina)

Soms wordt het ook een blauwe stekelige ster of een witte ster genoemd. De achtergrondkleur is romig met een blauwachtige tint, waarop bruine vlekken zijn verspreid. Deze ster wijkt af van de traditie van vijf stralen en heeft van 6 tot 12 stralen. Meestal zeven. Hij kan wel 20 cm hoog worden, maar in de regel 10. Hij leeft in de ondiepe wateren van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee, en zakt niet onder de 50 meter. Een ster is een roofdier dat eet, net als zijn grotere zus, stekelhuidigen en tweekleppigen.

Zevenstraalzeester (Luidia ciliaris)

De zevenstralenster heeft een oranjebruine kleur, een kleine centrale schijf en zeven stralen van bijna dezelfde breedte over de hele lengte, licht toelopend naar de uiteinden. Langs de randen van de stralen is een rand van witte stekels. Verspreid van Noorwegen naar Kaapverdië, is het ook te vinden in de Middellandse Zee. Hij leeft op de zeebodem op een diepte van vierhonderd meter.

Het is een roofdier dat zich voedt met andere stekelhuidigen, zoals ophiurs en zee-egels.Dit dier beweegt erg snel vergeleken met andere sterren. Ze tilt zichzelf op aan de toppen van de stralen en beweegt in zo'n positie tijdens het jagen op prooien. De ster valt van boven aan. Bovendien kan het zelfs stekelhuidigen opvangen, die veel groter zijn dan de mondopening. In geval van nood kan een ster zijn mond “scheuren” om een ​​groot stuk in te slikken. Op deze manier eet ze ophiur met een diameter van 25 cm.

Rode ster (Echinaster sepositus)

De kleur van de rode ster is niet helemaal rood. Het is eerder oranjerood. Hoewel het meestal twintig centimeter groot wordt, is de centrale schijf klein. Het oppervlak is bezaaid met kleine stekels.

Zeesterren zien er erg mooi uit terwijl ze in het water zijn. Uit het water gehaald, verliezen ze, stervend, hun kleuren en veranderen in grijze kalkskeletten. Als je echte schoonheid mee wilt nemen, is het beter om een ​​waterdichte camera te kopen!