Astronomen van het Space Flight Center. Goddard registreerde de restanten van waterdamp boven Europa - de satelliet van Jupiter.
Europa is een van de grootste satellieten van Jupiter. Deze ijskorst heeft een dikte van 5 tot 20 km.
Daaronder, hypothetisch, kan er vloeibaar water zijn. Dit wordt mogelijk doordat de kern van dit hemellichaam heet is. Dat komt dus door de zwaartekrachteffecten van de moederplaneet. De oceaan op zo'n grote afstand van de zon kan immers bevriezen. Het kan in vloeibare toestand voorkomen als gevolg van getijdenwrijving.
Het oppervlak van vloeibaar water wordt geschat op ongeveer een tiende van de straal van de satelliet. Onder de binnenzee bevindt zich een mantel van silicaten en een hete kern, voornamelijk bestaande uit ijzer.
Ruim twee decennia geleden ontdekte het Galileo-ruimtevaartuig een vloeistof op het oppervlak van Europa die elektrische stroom kon geleiden. Bij het analyseren van de resultaten van waarnemingen bleek dat er grote pluimen vloeistof op het oppervlak van de satelliet liggen. De Hubble-ruimtetelescoop bevestigde de veronderstelling.
In een werk gewijd aan metingen van waterdamp in een rustige omgeving, dat zich in Europa bevindt, vergeleken wetenschappers de gegevens. Ze hebben satellietonderzoeksresultaten toegevoegd van het Keck Observatory in Hawaï. Slechts in één waarneming werden de resten van waterdamp gedetecteerd.
Het feit dat merkbare hoeveelheden waterdamp konden worden waargenomen in slechts één episode van waarnemingen, geeft aan dat de oorzaken van dit fenomeen intern zijn. Dergelijke sterke waterafgiften zijn zeldzaam en sporadisch.
Deze resultaten toonden aan dat er echt water is in de atmosfeer van de satelliet van Jupiter. Het is waarschijnlijk dat de bron hete stromen zijn die onder het ijs worden uitgestoten. Dit zijn waarschijnlijk geisers.
Astronomen onder leiding van Tom Nordheim hebben een interessante hypothese naar voren gebracht, volgens welke op de satelliet van Jupiter micro-organismen onder het ijs kunnen zitten, en niet op een diepte van enkele tientallen kilometers, zoals eerder werd aangenomen.
Maar volgens astronomen kan stoomemissie op een satelliet op een lager niveau optreden. Nauwkeurige gegevens kunnen al in het volgende decennium worden verkregen. Het is waarschijnlijk dat het dan mogelijk zal zijn om de invloed op de processen van de vorming van waterdamp van een zeer krachtig magnetisch veld van Jupiter te bestuderen, evenals meteorieten, die heel dicht bij Jupiter liggen. Interessant is dat Europa een van de veelbelovende plekken is om naar buitenaards leven te zoeken.
Sporen ervan kunnen mogelijk worden verholpen als ondergronds vloeibaar water naar de oppervlakte stroomt. Misschien wordt deze satelliet in de toekomst verkend door hightech sondes (nu is het JUICE of Europa Clipper). Tot dusverre kunnen wetenschappers de aanwezigheid van de subglaciale oceaan en de aanwezigheid van waterdampemissies in de atmosfeer van de satelliet niet relateren.
