Vanaf de geboorte went een persoon aan het feit dat de lucht boven zijn hoofd van verschillende kleuren kan zijn. Waarom gebeurt dit? Waarom wordt de lucht, versierd met veel sterren, 's nachts helemaal zwart of blauwviolet? Waarom is het overdag blauw, maar wordt het mistig en grijs als het bedekt is met dikke wolken? Waarom zijn lila, rode en gele tinten zichtbaar in de lucht tijdens zonsondergang of zonsopgang? Als je deze vragen beantwoordt, moet je begrijpen wat de hemel is wetenschappelijk.

Wat is de lucht?

Vanuit het oogpunt van de wetenschap is de lucht ruimte boven de planeet, een panorama dat opent vanaf het oppervlak naar de ruimte. De structuur van de lucht is opgebouwd uit atmosferische lagen. Fysieke processen gaan gepaard met het verschijnen van wolken, wolken, buien en onweersbuien.

De lucht boven de aarde en boven andere planeten is een schelp die in verschillende kleuren in de ruimte verschijnt. En elke planeet heeft zijn eigen kleurenschema van de lucht. Lange tijd zijn er definities van de hemel van de aarde, Lunar, Martian en anderen. Het verschil tussen de lucht boven elk kosmisch lichaam wordt bepaald door het unieke karakter van de atmosfeer van elk van deze lichamen. De moleculaire samenstelling van de atmosfeer, die bepaalt welke processen op een bepaalde planeet zullen plaatsvinden, is uniek voor elk kosmisch lichaam.

Wat bepaalt het zicht op de lucht?

De atmosfeer van Mars kan dus verschillende meteorieten en andere lichamen vanuit de ruimte niet vertragen, dus op deze planeet is het vaak mogelijk om meteorenregen en aanzienlijke temperatuurverschillen te observeren. De lucht op Mars heeft een roodachtige tint, omdat de atmosfeer hier microscopische metaalverbindingen bevat.

In tegenstelling tot de atmosfeer van Mars heeft de atmosfeer van de aarde vele lagen die de planeet betrouwbaar beschermen tegen vreemde kosmische lichamen. Ook de aanwezigheid van de ozonlaag en zuurstofmoleculen in de atmosfeer draagt ​​hieraan bij. Daarom is de val van een meteoriet op aarde een uitzonderlijke gebeurtenis, wat neerkomt op een wereldwijde catastrofe. Bovendien beschermt de atmosfeer van de aarde haar planeet tegen interstellair stof en plotselinge temperatuurschommelingen.

Factoren die het uiterlijk van de lucht beïnvloeden

De wetenschap heeft een aantal factoren vastgesteld die van invloed zijn op hoe de lucht eruitziet. Deze factoren zijn onder meer:

• samenstelling van de atmosfeer;
• weer;
• seizoen;
• Tijden van de dag;
• waarneming van de hemel.

Kosmische lichamen in de lucht boven de aarde

Om het enorme aantal kosmische lichamen dat 's nachts te zien is te karakteriseren, is er een speciale term "sterrenhemel". Sterrenbeelden behoren bijvoorbeeld tot sterrenhemelgebieden. Ze zijn ontdekt door mensen in de oudheid met als doel de lucht te bestuderen. Deze ontdekking maakte het mogelijk om elk deel van de sterrenhemel gemakkelijk te herkennen. Bovendien is het met behulp van sterrenbeelden gemakkelijker geworden om de tijd te meten en over het terrein te navigeren. Deze kennis zou in de landbouw kunnen worden toegepast.

De sterrenbeelden zelf worden weergegeven als dierenfiguren en mythische personages. In de sterrenhemel lijken ze dicht bij elkaar, maar in werkelijkheid kan er een enorme afstand tussen hen bestaan. Sterren, verenigd door mensen in één sterrenbeeld, zijn mogelijk helemaal niet met elkaar verbonden, omdat ze zowel dicht bij de aarde als ver weg zijn.

Tussen de sterren aan de heldere hemel zie je vaak de maan. In de middag is in plaats van de maan de zon zichtbaar aan de hemel. Als wolken in de lucht zweven, lijken ze van bovenaf op slagroom en is het oppervlak van de aarde mogelijk helemaal niet zichtbaar. Als je van bovenaf naar de onweerswolken kijkt, gaat er een nog mooiere foto open dan wanneer je een onweersbui vanaf de grond waarneemt.

Waarom is de lucht kleurrijk?

Vanaf verschillende punten van de aarde ziet de lucht er anders uit. Een heldere hemel overdag heeft blauwe tinten in elke hoek van de planeet. Tinten worden op zonnige dagen meer verzadigd. En integendeel, tijdens de bewolkte lucht met meer bleke tinten.De vorm van de lucht in een bepaald gebied hangt af van de locatie van de wolken, ze bevinden zich op een bepaalde plaats en vrij dicht bij het aardoppervlak.

Een interessant feit is dat de wolken alleen luchtig en gewichtloos lijken. Ze reizen vrij en soepel door de lucht, ondanks dat de gemiddelde wolk weegt ongeveer tien ton. Dit is mogelijk doordat het gewicht van de wolk wordt verdeeld over waterdruppels en kleine ijskristallen. Bovendien is de levensduur van de wolken beperkt.

Voor een langere levensduur hebben de wolken een hoge luchtvochtigheid nodig. Bij lage luchtvochtigheid verdampen wolken. Soms verdampt de wolk binnen 15 minuten volledig. Als de luchtvochtigheid hoog is, zal de wolk lange tijd bestaan, maar de kans op neerslag is groot.

Het tijdstip van de dag is een andere factor, afhankelijk van welke de kleur van de lucht in absoluut alle regio's verandert.Verschijnselen die verband houden met een verandering in de kleur van de lucht, in overeenstemming met de natuurwetten, worden verklaard door breking en verstrooiing van licht. Bovendien, hoe langer de golflengte van een bepaalde kleur, hoe sneller deze verdwijnt. Dus 's middags valt het zonlicht verticaal op de aarde, de deeltjes worden zo verspreid dat een persoon alleen blauwe en violette tinten ziet met een korte golflengte. Tijdens zonsopgang of zonsondergang vallen de zonnestralen onder een andere hoek op de aarde, zodat de blauwe golven het aardoppervlak niet raken. Als gevolg hiervan is de lucht verzadigd met rode tinten.

Fysico-astronomische theorie van de lucht

Ondanks het grotere aantal sterren in de ruimte, is de zon het enige hemellichaam dat dichtbij genoeg is en voldoende helderheid heeft om de kleur van de lucht boven de aarde te beïnvloeden.

Het is belangrijk om te weten dat de zon ongeveer 4,5 miljard jaar oud is. In ongeveer dezelfde hoeveelheid zal het veranderen in een uitgestorven ster die de "witte dwerg" wordt genoemd. Op dit moment zijn alle planeten van het zonnestelsel afgekoeld en zullen ze al rond een uitgestorven ster draaien.

Op dit moment vindt de omzetting van waterstof in helium plaats in de kern van de zon. Wanneer waterstof, die nu 73% van de massa van deze ster uitmaakt, volledig opbrandt, begint een geleidelijke toename van de straal van de zon. Sterren in dit stadium worden de "rode reus" genoemd en zijn een vuurbal van gigantische afmetingen.

De zon zal zich ongeveer tot in de baan van Venus blijven uitbreiden, waarna verschillende toestanden zullen passeren, waarna nucleaire reacties volledig zullen stoppen. Het passeren van deze fasen zal de zon naar de "witte dwerg" -toestand leiden. Deze ster zal ongeveer 100 keer een kleinere straal hebben en 100-1000 keer minder capaciteit dan de zon vandaag heeft.

Al deze berekeningen zijn gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Hiervoor analyseerden astronomen de massa van de zon en de snelheid van kernreacties. Als resultaat werd bepaald hoelang waterstof binnen de zon voldoende zou zijn om deze ster volledig te laten functioneren.

Zoals opgemerkt, zullen de planeten van het zonnestelsel ook afkoelen. Mercurius en Venus worden geabsorbeerd in het stadium van de rode reus, en de gloeiend hete atmosfeer van de zon zal ook de aarde absorberen. Tegelijkertijd kunnen op Mars geschikte omstandigheden voor het leven verschijnen, omdat deze uitbreiding het niet zal bereiken. Dus totdat de zon volledig ondergaat, zullen de overblijfselen van de overgebleven planeten, zoals Mars, Jupiter en Saturnus, er omheen draaien.

De lucht die we op onze planeet zien

Terugkomend op de analyse van de relatie tussen de zon en de hemel van de aarde, moet worden gezegd dat blauw en rood niet de enige delen van het kleurenspectrum zijn waarin zonlicht vervalt. Dit spectrum omvat alle kleuren van de regenboog. Door de atmosfeer te passeren en te botsen met verschillende deeltjes in de lucht, veranderen de stralen van het spectrum van richting. In dit geval hebben de zonnestralen zelf een witte kleur, waarin de lucht gekleurd zou zijn als alle delen van het spectrum de aarde zouden bereiken.Met verschillende processen kunt u echter alleen blauwe en blauwe golven gebruiken.

Deeltjes die in de lucht zijn en voorkomen dat lichtgolven het aardoppervlak bereiken, zijn verschillende gassen, evenals waterdruppels en ijs. Gasmoleculen absorberen de fotonen van zonlicht en produceren hun eigen secundaire fotonen. Het kleurenschema van deze nieuwe fotonen kan absoluut elk zijn. Bovendien zijn hun golflengte en bewegingsrichting verschillend.
De wetenschap heeft bewezen dat secundaire blauwe fotonen acht keer vaker worden gevonden dan rode fotonen. De blauwe kleur van de lucht is dus grotendeels te danken aan de invloed van atmosferische gassen.

Onze naaste metgezel

Kosmische lichamen die op aarde te zien zijn, worden verschillend benaderd tot de evenaar en de polen. Dit geldt ook voor de natuurlijke satelliet van de aarde - de maan. Op de evenaar is het beter zichtbaar, het wordt zo groot dat je de kraters en oceanen kunt zien. Ook aan de evenaar zie je vaak de blauwe of blauwe maan, wat in andere regio's vrij zeldzaam is. Dit verklaart het feit dat wetenschappers kosmische lichamen nauwkeurig observeren vanuit equatoriale breedtegraden.

De rol van de hemel in de mythologie

Historisch gezien was het de hemel die de plek was waar mensen verschillende magische eigenschappen hadden. Er zijn verschillende mythologieën waarin hemel en aarde goddelijke krachten hebben. De Egyptenaren noemden ze Noob en Gaia, de oude Grieken - Uranus en Gaia. Andere mythologieën beweerden dat de hemel het leefgebied is van de goden of zielen van de doden.

Sommige moderne religieuze bewegingen baseren hun leer op wetenschappelijke kennis. Dus in het christendom bestaat de term "hemel", die het leefgebied van engelen en zielen symboliseert. De hemel dankt zijn naam aan de majesteit van de blauwe lucht die zich over de aarde verspreidt.

De ontwikkeling van de wetenschap heeft bijgedragen tot het wegnemen van bijna al deze mythen. De mens kon niet alleen de lucht verkennen. Momenteel wordt de ruimte actief verkend, wat nog meer mysteries opslaat.