Röntgenfoto heeft geweldige eigenschappen en wordt actief gebruikt in de geneeskunde. Met behulp van een speciaal apparaat kunnen artsen de botten in het menselijk lichaam zien, problemen en andere afwijkingen diagnosticeren.

Röntgenstralen worden niet alleen gebruikt door artsen, maar ook door wetenschappers die met behulp daarvan de structuur van een bepaald materiaal kunnen zien. Dit apparaat helpt echter niet altijd. Zo is een röntgen-diamant om ten minste twee redenen niet zichtbaar.

Hoe worden röntgenfoto's gemaakt?

Voordat u antwoordt waarom een ​​diamant niet zichtbaar is op röntgenstralen, moet u eerst het werkingsprincipe van het apparaat begrijpen. In het begin ondergaat het apparaat een grondige aanpassing, waarbij de werkdichtheid van objecten waar stralen doorheen gaan, wordt ingesteld. Bij een botsing met dichtere stoffen stopt de röntgenstraling en verschijnt er een wit gebied op het beeld.

Het moet duidelijk zijn dat met dichtheid niet wordt bedoeld sterkte, maar de concentratie van ladingen van een atoom, zijn lading. Dat wil zeggen dat een bepaald zacht en kwetsbaar object op röntgenstraling meer opvalt dan een steen als het een hogere concentratie atomen heeft.

Dit principe is goed terug te vinden in het gebruik van het röntgenapparaat in de geneeskunde. Wanneer een patiënt een foto maakt, wordt het apparaat afgestemd op de dichtheid van zachte weefsels. De stralen gaan er doorheen, maar stoppen wanneer ze de botten ontmoeten, omdat die een hogere nucleaire lading hebben.Daarom is in de afbeelding het skelet duidelijk wit gemarkeerd en zijn de spieren nauwelijks merkbaar.

Nu we het principe van de werking van het röntgenapparaat kennen, kunnen er twee hoofdredenen worden geïdentificeerd waarom de diamant niet zichtbaar is op zijn foto's.

Aanpassingsfunctie

Stel dat een apparaat dat door artsen wordt gebruikt, wordt gebruikt om een ​​edelsteen te fotograferen. Het bevat de juiste instellingen waarmee u foto's van de botten kunt maken. Zo'n apparaat is geconfigureerd om te werken met fragiele structuren die geen hoge concentratie aan atomen en nucleaire ladingen hebben. Deze omvatten zachte weefsels, bestaande uit stikstof, koolstof, zuurstof en waterstof. Alle vier de stoffen kunnen niet bogen op een hoge dichtheid, dus de stralen gaan er doorheen zonder obstakels tegen te komen.

Laten we nu eens kijken naar de chemische samenstelling van diamant. Het bestaat bijna volledig uit koolstof, dat ook tot het zachte weefsel-element behoort en de röntgenfoto perfect en zonder vertraging perfect doorlaat.

Daarom, als u een foto maakt van een diamant met een apparaat dat is geconfigureerd om met menselijke weefsels en botten te werken, zal het niet zichtbaar zijn vanwege de hoge concentratie aan koolstof. Er verschijnt slechts een licht merkbaar grijs gebied op de afbeelding. Dit is de eerste reden waarom de edelsteen niet wordt weergegeven.

Diamanten zetting

Stel je voor dat de ingenieurs de röntgenmachine instellen op lage dichtheden, die aanzienlijk lager zijn dan edelstenen. Logisch zou het nu perfect zichtbaar moeten zijn op de foto. Maar het resultaat zal nog steeds twijfelachtig zijn.

Tijdens het creatieproces blijven de stralen op het oppervlak hangen, zodat de diamant nog steeds op de foto verschijnt. Door de homogene structuur ziet het er echter uit als een gewone witte vlek waarin niets te zien is.

De enige manier om iets te zien is door te experimenteren met het instellen van het apparaat zodat het verschil tussen de dichtheid van de stof en de werkende minimaal is. Dan is de ruwheid van de steen nauwelijks merkbaar in het beeld: de delen dichter bij het apparaat worden zichtbaarder, maar het totaalbeeld lijkt nog steeds op een homogene plek.