De meeste mensen hebben gemerkt dat de terugreis naar huis veel korter is dan volgen naar een onbekende bestemming. Naarmate ze ouder worden, gaan gebeurtenissen sneller voorbij en verdwijnt het gevoel uit de kindertijd, wanneer de uren slepen (bijvoorbeeld naar een verjaardag, een reis naar de zee of het begin van de vakantie) ergens. Veel wetenschappers probeerden de wetten van tijdwaarneming uit te leggen, maar het bleek slechts voor enkelen onweerlegbaar bewijs te leveren.
Werkelijke hypothesen
Om te onderbouwen waarom de terugreis korter lijkt, zijn er verschillende hypothesen naar voren gebracht:
- angst om te laat te zijn;
- het effect van perceptie van het nieuwe;
- positieve emotionele achtergrond.
Angst om te laat te zijn
De eerste hypothese stelt dus dat de weg naar een nieuwe plek bijna altijd wordt geassocieerd met werk of het oplossen van urgente zaken. Meestal is er een tijdschema voor sommige evenementen, waardoor iemand vaker op de klok kijkt.
Eenvoudig gezegd leidt concentratie ertoe dat gebeurtenissen langzamer verlopen. Het tegenovergestelde effect treedt op wanneer een persoon naar huis terugkeert: het is niet nodig om gebeurtenissen onder controle te houden, het bewustzijn ontspant en verliest de controle over het verstrijken van de tijd.
Interessant feit: Westerse psychologen hebben hun eigen term bedacht, die klinkt als "terugreiseffect" (vertaald als "terugreiseffect"). Naar hun mening activeert een persoon, onder invloed van dit proces, speciale psychosomatische processen die de stemming, het welzijn en de productie van gelukshormonen - endorfines - beïnvloeden.
Het effect van perceptie van het nieuwe
De tweede hypothese houdt verband met het focussen op het nieuwe.Geconfronteerd met het onbekende, wordt de aandacht van een persoon onvrijwillig benadrukt en vertraagt de tijd. Bij een gedetailleerde studie van het object verdwijnt de interesse erin, begint het als gewoon te worden ervaren en vindt concentratie van aandacht niet meer plaats. De terugweg is niet langer verbonden met iets nieuws, daarom stroomt de tijd in bewustzijn ook sneller.
Positieve emotionele achtergrond
De derde hypothese gaat uit van een positieve emotionele achtergrond bij thuiskomst. Wachten op een ontmoeting met familieleden of anticiperen op een comfortabele omgeving draagt bij aan het ontstaan van vreugde, een gevoel van geluk en harmonie met de buitenwereld. Met positieve emoties stroomt de tijd sneller, een persoon focust op aangename herinneringen en vergeet zich te concentreren op wat er rondom gebeurt.
Wetenschappelijke achtergrond
De hypothese geassocieerd met een positieve stemming bij thuiskomst werd onlangs experimenteel bewezen door Japanse wetenschappers van de Kyoto-universiteit. Om het probleem te bestuderen, werden 20 mensen geselecteerd, die twee video's lieten zien van wandelen in Tokio.
De eerste stuurde de route naar een specifieke bestemming en de tweede - de terugreis naar huis. Het is opmerkelijk dat voor alle respondenten de tweede video gemiddeld 2-3 minuten korter leek dan de eerste, hoewel ze dezelfde duur hadden.
Volgens Kyoto-wetenschappers bevestigt het experiment dat met een positieve emotionele achtergrond het gevoel van tijd dof wordt en het verloop ervan sneller wordt waargenomen op een onderbewust niveau.
Resuke Ozawa, de auteur en ideologische inspirator van de studie, merkt op dat het menselijk brein de tijd bewaakt via twee systemen: een daarvan is wiskundig en de tweede is gebaseerd op een interne perceptie van de duur van gebeurtenissen. Zij is het die misleid wordt als haar humeur verbetert.
De weg terug lijkt dus korter in de tijd vanwege een positieve emotionele achtergrond. Het beïnvloedt de onderbewuste perceptie van de duur van gebeurtenissen, vermindert de concentratie van aandacht, laat iemand leven in afwachting van een comfortabele en gezellige omgeving.